Stosunek pracy pracownika samorządowego zatrudnionego na podstawie umowy o pracę nawiązuje się na czas nieokreślony lub na czas określony. Jeżeli zachodzi konieczność zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, pracodawca może w tym celu zatrudnić innego pracownika na podstawie umowy o pracę na czas Zastanawiasz się, czy pracownikowi zatrudnionemu na czas określony przysługuje odprawa? Okazuje się, że przepisy ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników obowiązują niezależnie od rodzaju umowy o pracę. Takim przekształceniem może być ograniczenie wymiaru zatrudnienia, o którym mowa w art. 22 ust. 2 KN. Zasada ograniczenia wymiaru zatrudnienia nauczyciela zatrudnionego na podstawie mianowania (tylko na podstawie mianowania) do wymiaru nie niższego niż 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć jest stosowana w wypadku, gdy nie ma możliwości Wtedy odprawa za zwolnienie stanie się tzw. świadczeniem nienależnym i zostanie zaliczona na poczet wynagrodzenia ( wyrok Sądu Najwyższego z 26 czerwca 2006 r. (II PK 330/2005). Wysokość Rozwiązać umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia mogą zarówno pracodawca, jak i pracownik. Kodeks pracy wskazuje przyczyny, dla których każda ze stron umowy o pracę może ją wypowiedzieć bez wypowiedzenia. Sytuacje, w których może tego dokonać pracownik, określa art. 55 Kodeksu pracy. Art. 55 Kodeksu pracy. § 1. Kodeks pracy dz. Z 1 r. Nr 21, okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony i nieokreślony zależy od terminie pracy pracownika w twojej firmie, po upływie tego czasu, pracownik. Ochrona przedemerytalna pracowników szkoły rozwiązanie umowy na czas określony umowa na czas określony w szkole. Nie możliwe jest kontynuowanie zatrudnienie emeryta u poprzedniego pracodawcy bez rozwiązania stosunku pracy choćby na jeden dzień. Jeśli taki pracownik, następnie zostanie zatrudniony na podstawie umowy na czas określony, obowiązują go limity takie same jak gdyby wcześniej nie był zatrudniony u tego pracodawcy. Odprawa po upadku firmy – na jaką wysokość może liczyć pracownik? Po upadku firmy, pracownik otrzymuje odprawę, której wysokość jest uzależniona od kilku czynników, takich jak czas trwania pracy, umowy i wielkości przedsiębiorstwa. Najczęściej odprawa wynosi od 1 do 3-miesięcznego wynagrodzenia za każdy rok pracy w firmie. niedziela, 26 listopada 2023 r. Powołane regulacje obejmują umowy na czas określony zawarte począwszy od 22 lutego 2016 r. i - w pewnym zakresie - trwające w tym dniu. W okolicznościach wskazanych w pytaniu, obecnie trwająca umowa na czas określony jest pierwszą wliczaną do limitu trzech umów. Jeżeli jej okres przewidziano na mniej Stosunek pracy pomiędzy stronami może być uregulowany w inny sposób niż umową o pracę, a nadal podlegać jego ochronie. Już w art. 2 Kodeksu pracy, który definiuje osobę pracownika, przewidziana jest możliwość zawarcia stosunku pracy na podstawie powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Te stosunki pracy są skonkretyzowane w dalszych przepisach Kodeksu OFJ7O. Zastanawiasz się, ile trwa okres próbny? A może chcesz wiedzieć, ile urlopu za miesiąc pracy przysługuje takiemu pracownikowi jak Ty? Przeczytaj nasz artykuł i rozwiej swoje wątpliwości. Dowiedz się, w jaki sposób możesz rozwiązać umowę i poznaj maksymalny okres wypowiedzenia, jaki Ci przysługuje. Czego dowiesz się z artykułu? • Czym jest umowa na okres próbny i co powinno się w niej znaleźć? • Okres próbny w pracy – ile trwa? • Umowa o pracę na okres próbny a możliwości rozwoju • Urlop na okresie próbnym – ile dni wolnego możesz wykorzystać? • Okres próbny – wynagrodzenie za pracę • Wypowiedzenie umowy na okres próbny – jak to zrobić? Czym jest umowa na okres próbny i co powinno się w niej znaleźć? Umowa na okres próbny jest umową terminową. To oznacza, że zawiera się ją na konkretny okres (np. miesiąc) i kończy się we wskazanym dniu. Pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę na okres próbny ma takie same prawa jak osoba z umową na czas określony lub nieokreślony. Umowę zawiera się pisemnie, najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy. Powinny się w niej znaleźć poniższe informacje: • rodzaj wykonywanej pracy, • miejsce zatrudnienia i wykonywania pracy, • wysokość wynagrodzenia, • wymiar czasu pracy, • termin rozpoczęcia pracy, • wymiar oraz data zakończenia okresu próbnego. | Okres próbny – jak efektywnie go wykorzystać? Okres próbny w pracy – ile trwa? O długości okresu próbnego decyduje pracodawca. W tym czasie sprawdzi, jak radzisz sobie w praktyce z obowiązkami na danym stanowisku. Przekona się też, czy jesteś odpowiednią osobą do pracy. Okres próbny może trwać tylko jeden dzień lub tydzień przepracowany w nowym miejscu. Maksymalny czas trwania umowy na okres próbny wynosi 3 miesiące. Po zakończeniu okresu próbnego pracodawca ma prawo zrezygnować z zatrudniania pracownika lub podpisać z nim nową umowę na czas określony, np. na rok. Nie można podpisać z tą samą osobą kilku następujących po sobie umów na okres próbny. | 7 porad, jak pozytywnie przejść okres próbny w pracy Umowa o pracę na okres próbny a możliwości rozwoju Okres próbny w pracy to w pewnym sensie egzamin dla Ciebie. Warto dobrze wykorzystać ten czas i pokazać, na co Cię stać, aby zostać w danej firmie na dłużej. Osoba zatrudniona na okres próbny ma prawo do udziału w szkoleniach pracowniczych, konferencjach czy wyjazdach integracyjnych. Może również awansować, podobnie jak pracownicy z umową na czas określony lub nieokreślony. Pracodawca nie powinien traktować nowej osoby w gorszy sposób, np. przez inne warunki zatrudnienia czy niższą pensję. Takie zachowanie świadczy o dyskryminacji pracownika. Urlop na okresie próbnym – ile dni wolnego możesz wykorzystać? Okres próbny a urlop – pytania w tej kwestii pojawiają bardzo często. Chcesz i Ty wiedzieć, ile urlopu za miesiąc pracy przypada podczas wykonywania obowiązków zawartych w Twojej umowie na okres próbny? To proste! Pracownik zatrudniony na okres próbny ma prawo do płatnego urlopu wypoczynkowego. Wymiar przysługującego urlopu oblicza się na podstawie przepracowanych miesięcy. Za każdy miesiąc pracy osoba zatrudniona otrzymuje 1/12 z pełnego wymiaru urlopu, który: • dla pracowników o stażu pracy krótszym niż 10 lat wynosi 20 dni, • a przy stażu pracy powyżej 10 lat – wynosi 26 dni. Wystarczy więc przeliczyć liczbę miesięcy spędzonych w pracy względem stażu. Jeżeli będziesz mieć z tym kłopot, na pewno osoba z kadr lub doświadczona księgowa pomogą Ci w rachunkach. Za niewykorzystany urlop na okresie próbnym przysługuje ekwiwalent. Jeśli zaś umowa jest przedłużana, można wykorzystać dni wolne za zgodą pracodawcy. | Okres próbny w pracy – sprawdź swoje prawa i obowiązki Okres próbny – wynagrodzenie za pracę Osoba zatrudniona na okres próbny ma prawo do wynagrodzenia adekwatnego do wykonywanych obowiązków. Najniższa kwota brutto, jaką może otrzymać pracownik, wynosi 2800 zł (stawka obowiązująca od 1 stycznia 2021 roku). Warunkiem jest wykonywanie pracy w pełnym miesięcznym wymiarze godzinowym. Gdy jesteś zatrudniony np. na 1/2 lub 3/4 etatu, to wysokość wynagrodzenia oblicza się proporcjonalnie do czasu pracy. | Wypowiedzenie umowy o pracę na okres próbny – ABC Wypowiedzenie umowy na okres próbny – jak to zrobić? Umowę na okres próbny można rozwiązać poprzez jej wypowiedzenie. Możesz również zrobić to za porozumieniem stron. Wymiar okresu wypowiedzenia to: • 3 dni robocze – gdy okres próbny trwa do 2 tygodni, • tydzień – w przypadku okresu próbnego dłuższego niż 2 tygodnie, • 2 tygodnie – gdy okres próbny wynosi 3 miesiące. Umowa o pracę na czas nieokreślony jest najbardziej korzystna z punktu widzenia pracownika, gdyż zapewnia mu największą stabilność zatrudnienia. Można zarazem powiedzieć, że jest najmniej korzystna dla pracodawcy, jeśli przyjdzie mu się borykać z zagadnieniem pt. jak zwolnić pracownika zatrudnionego na czas nieokreślony. Spieszymy z wyjaśnieniami. Trzy sposoby zakończenia współpracy Pierwsza i najbardziej inwazyjna metoda zwolnienia pracownika zatrudnionego na czas nieokreślony polega na zerwaniu z nim umowy bez zastosowania wypowiedzenia. Do takiej sytuacji dojdzie, gdy pracodawca postanowi zwolnić podwładnego z następujących przyczyn: istotne naruszenie obowiązków zawodowych, popełnienie przestępstwa uniemożliwiającego dalsze zatrudnienie, przedłużająca się niezdolność do pracy. Skorzystanie z powyższego sposobu jest jednoznaczne z natychmiastowym wygaśnięciem stosunku pracy. Podobnie może być w przypadku drugiej metody, tzn. rozwiązania umowy za porozumieniem stron. Chcąc zakończyć współpracę od razu, pracodawca ma tutaj możliwość złożenia pracownikowi stosownej propozycji, jednak tamten niekoniecznie musi przyjąć oferowane mu warunki. Trzecia metoda, zdecydowanie najczęściej spotykana, polega na tradycyjnym wypowiedzeniu umowy. I tu dochodzimy do sedna problemu. Uzasadnienie wypowiedzenia umowy W przeciwieństwie do umowy na czas określony umowy bezterminowej nie można wypowiedzieć bez wskazania wyraźnej przyczyny. Przyczyna ta nie powinna być opisana nazbyt ogólnikowo lub tym bardziej odbiegać od prawdy, gdyż taka przesłanka nie zostałaby uznana przez sąd pracy. Co istotne, wspomniana instytucja nagminnie rozwiązuje konflikty pracodawców i ich byłych pracowników, zwaśnionych właśnie na polu przyczyn wygaszenia stosunku pracy. Rozważając zatem, jak zwolnić pracownika zatrudnionego na czas nieokreślony, w pierwszym rzędzie należy doszukiwać się czynników obiektywnych, łatwych do udowodnienia, a najlepiej udokumentowanych. Ponadto merytoryczna argumentacja jest istotna z uwagi na konieczność przekazania zakładowej organizacji związkowej, reprezentującej danego pracownika, informacji o zamiarze jego zwolnienia. Oficjalne pismo również musi zawierać uzasadnienie dla zakończenia współpracy. Długość okresu wypowiedzenia W przypadku umów na czas nieokreślony mają oczywiście zastosowanie przepisy Kodeksu pracy. W dziale drugim, który został poświęcony stosunkowi pracy, wyszczególniono następujące okresy wypowiedzenia: 2 tygodnie, gdy czas zatrudnienia pracownika u konkretnego pracodawcy nie przekracza 6 miesięcy, 1 miesiąc, gdy w/w okres wynosi więcej niż 6 miesięcy, 3 miesiące, gdy w/w okres przekracza 3 lata. Niezbędne szczegóły na temat zasad naliczania okresu wypowiedzenia można znaleźć w naszym artykule dotyczącym zwolnienia z pracy. Warto jednocześnie dodać, iż długość okresu wypowiedzenia może zostać skrócona za obopólną zgodą pracodawcy i pracownika. Nie oznacza to jednak zmiany trybu zamknięcia współpracy – wypowiedzenie nadal pozostaje w mocy. To, jak zwolnić pracownika zatrudnionego na czas nieokreślony zależy zatem w dużej mierze od pracodawcy. Jeżeli liczy się dla niego sprawne działanie i dobra (mimo wszystko) atmosfera, ma on do dyspozycji instrumenty, które mogą znacząco ułatwić życie obu zainteresowanym stronom. Termin publikacji kolejnych artykułów jest bliski, zachęcamy więc do pozostawania w okolicy naszego blogu. Łukasz JabłońskiEkspert w dziedzinie HR oraz rynku pracy z wieloletnim doświadczeniem. Praca w branży HR pozwoliła na poznanie wielu ciekawych technik rekrutacyjnych. Na blogu udziela porad a także opisuje procesy związane z prowadzeniem rekrutacji bądź też firmy. Data publikacji: 2012-06-19 Zatrudniamy 26 pracowników. Z przyczyn organizacyjnych (likwidacja stanowisk) podjęliśmy decyzję o zwolnieniu dwóch pracowników. Jeden ze zwalnianych pracowników jest zatrudniony na podstawie umowy na czas określony i obowiązuje go okres 2-tygodniowego wypowiedzenia, który zakończy się 7 lipca 2012 r. Czy musimy temu pracownikowi wypłacić odprawę pieniężną? PROBLEM RADA Zwalnianemu pracownikowi muszą Państwo wypłacić odprawę pieniężną. Na prawo do odprawy nie wpływa bowiem to, że pracownik był zatrudniony na podstawie umowy terminowej. Odprawę powinni Państwo obliczyć według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, z uwzględnieniem pewnych odrębności. Szczegóły - w uzasadnieniu. UZASADNIENIE W razie rozwiązania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników ma obowiązek wypłacić tym osobom odprawy pieniężne. Takiego pracodawcę obowiązują bowiem regulacje ustawy ... Należy zaznaczyć, że obowiązek wypłacenia odpraw istnieje pod warunkiem, że pracodawca zatrudnia co najmniej 20 pracowników. Każdy podmiot zatrudniający taką liczbę pracowników jest objęty regulacjami ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Powyższy akt prawny przewiduje wypłacanie odpraw pracownikom zwalnianym z pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Ponadto ustawa nie ogranicza kręgu pracowników uprawnionych do odpraw związanych z utratą pracy tylko do zatrudnionych na podstawie umów na czas nieokreślony. Obowiązek wypłacenia odprawy pieniężnej zwalnianemu pracownikowi zależy od istnienia dwóch przesłanek: ogólnego stanu zatrudnienia wpływającego na objęcie pracodawcy przepisami ustawy, wynoszącego co najmniej 20 pracowników, przyczyny rozwiązania umowy o pracę – niedotyczącej pracownika. Ustawa wyróżnia zwolnienia grupowe i indywidualne, w zależności od liczby jednocześnie zwalnianych osób, przy czym zwolnienia grupowe wiążą się z dodatkowymi obowiązkami pracodawców polegającymi na ich współpracy z zakładowymi organizacjami związkowymi lub przedstawicielstwem pracowników oraz z urzędami pracy. Zgodnie z art. 1 omawianej ustawy – „zwolnienia mają charakter grupowy, jeśli pracodawca w okresie nieprzekraczającym 30 dni wypowiada albo proponuje rozwiązanie umowy za porozumieniem stron grupie co najmniej: 10 pracowników, gdy zatrudnia mniej niż 100 pracowników, 10% pracowników, gdy zatrudnia od 100 do 299 pracowników, 30 pracowników, gdy zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników. Powyższe liczby obejmują pracowników, z którymi w ramach grupowego zwolnienia następuje rozwiązanie umów z inicjatywy pracodawcy na mocy porozumienia stron, jeżeli dotyczy to co najmniej 5 osób. Zwolnienia indywidualne wystąpią wówczas, gdy w takim samym okresie zachodzi konieczność rozwiązania przez pracodawcę stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników z mniejszą liczbą osób, niż przewidzianą w definicji zwolnienia grupowego. W przypadku zwolnień indywidualnych obowiązuje dodatkowy warunek, polegający na tym, że przyczyny zwolnienia niedotyczące pracownika muszą stanowić wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy. Jak wyjaśniono w orzecznictwie, ta wyłączność zachodzi w sytuacji, gdy bez jej zaistnienia pracodawca nie podjąłby indywidualnej decyzji o zwolnieniu danego pracownika. O obowiązku wypłacania odpraw dla redukowanych pracowników stanowi art. 8 ustawy o zwolnieniach grupowych. Na podstawie powołanej normy pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w ramach grupowego lub indywidualnego zwolnienia, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości zależnej od zakładowego stażu pracy. Tak więc odprawy wynoszą: jednomiesięczne wynagrodzenie, przy stażu zakładowym krótszym niż 2 lata, dwumiesięczne wynagrodzenie, jeżeli staż zakładowy wynosi od 2 do 8 lat, trzymiesięczne wynagrodzenie, jeżeli staż zakładowy wynosi ponad 8 lat. Odprawę pieniężną ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Wysokość odprawy nie może przekraczać kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy. A zatem pracownik nie nabywa prawa do odprawy pieniężnej, gdy stosunek pracy ustanie wskutek: wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, ale z przyczyn leżących po stronie pracownika, wypowiedzenia dokonanego przez pracownika, upływu czasu, na który umowa o pracę została zawarta, rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę bez wypowiedzenia, wygaśnięcia stosunku pracy, ukończenia pracy, dla której wykonania umowa była zawarta. Zgodnie z art. 30 § 1 pkt 4 umowa o pracę rozwiązuje się z upływem czasu, na który była zawarta bez konieczności podejmowania jakichkolwiek czynności czy to przez pracownika, czy pracodawcę i tak dzieje się w Pana przypadku, stąd odprawa Panu się nie należy. Odrębną kwestią jest natomiast kwestia dopuszczalności zawarcia umowy na czas oznaczony – 16 lat. Sąd Najwyższy wielokrotnie wskazywał w swoich orzeczeniach, że zawarcie umowy o pracę na czas oznaczony na tak długi okres, z klauzulą dopuszczającą jej rozwiązanie za dwutygodniowym okresem wypowiedzenia, stanowi obejście przepisów prawa (tak choćby wyr. SN z 25 października 2007 sygn. II PK 49/07). W takim przypadku stosunek pracy podlega przepisom prawa pracy odpowiednim dla umów o pracę na czas nieokreślony, co w Pana sytuacji może oznaczać, że Pański pracodawca powinien najpierw taką umowę wypowiedzieć. Powyższe ma istotne znaczenie praktyczne również w kwestii odprawy, albowiem pracodawca w wypowiedzeniu umowy zawartej na czas nieoznaczony zobowiązany jest do wskazania rzeczywistej przyczyny wypowiedzenia tej umowy (pod rygorem uznania wypowiedzenia za bezskuteczne), co jest kluczowe dla ustalenia, czy pracownikowi należy się odprawa, czy nie. Generalnie w doktrynie przyjmuje się, że czas trwania umowy musi być uzasadniony społeczno-gospodarczym celem konkretnej umowy o pracę; przyjmuje się (por. np. Kodeks pracy. Komentarz, pod red. T. Sojki i B. Łój, Zielona Góra 2000, s. 97-98), że zawarcia umowy na czas określony nie da się w zasadzie pogodzić ze wskazanym wyżej celem, skoro nie znajduje uzasadnienia w potrzebie wykonania czasowo określonych zadań przez konkretnego pracownika. W szczególności jednak za nieważne mogą być uznane umowy zawarte na czas określony, jeżeli z okoliczności towarzyszących ich zawarciu wynika, że wybór tego rodzaju umowy zmierzał do obejścia przepisów o wypowiadaniu umów na czas nieokreślony. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .