Ziemie polskie po kongresie Wiedeńskim (Sprawdzian) 7 Kl. 2017-12-07 23:06:47 Co będzie na sprawdzianie z historii klasa 7 ,, Ziemie polskie po kongresie wiedeńskim " 2017-10-02 19:12:50 Pytania na sprawdzian ziemie po kongresie wiedeńskim klasa 7 2017-11-11 16:17:55 Polska 1815-1830 (Ziemie polskie po Kongresie Wiedeńskim ; Królestwo Kongresowe). (Nazwa geograficzna) Used in 21 records as subject heading IV - ZIEMIE POLSKIE PO WIOŚNIE LUDÓW. rezerwa. rezerwa. I - EUROPA PO KONGRESIE WIEDEŃSKIM. Data publikacji: Jan 15, 2021 7:57:42 PM. Kongres wiedeński (4,12 Europa po kongresie Wiedeńskim/ Mapa Rysunek z opisami. autor: Ppachla20. Klasa 7 Historia. Europa po kongresie wiedeńskim, powt 02 Krzyżówka. autor: Agnieszka49. Klasa 7. Europa po kongresie wiedeńskim - powtórzenie Koło fortuny. autor: Julciax2. Europa po Kongresie wiedeńskim i Święte Przymierze Teleturniej. Postacie - ziemie polskie po kongresie wiedeńskim. ähnliche App erstellen merken in "Meine Sachen". QR-Code. Über diese App. Bewerten Sie diese App: (0) Eingestellt von: Justyna B. Kategorie: Europa po kongresie Wiedeńskim/ Mapa Rysunek z opisami. autor: Ppachla20. Klasa 7 Historia. Europa po kongresie wiedeńskim Test. autor: Gacek4. historia test ,,europa po kongresie wiedeńskim" Koło fortuny. autor: Jurczykszymon. Klasa 7 Historia. Ziemie polskie po kongresie wiedeńskim Rysunek z opisami. Prof. Marcin Zaremba*: Ziemie Odzyskane na pewno nie były białą plamą dla ówczesnego ustroju. Od samego początku stanowiły ważny element legitymizacji komunistów. Portal Wordwall umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wspaniałych materiałów dydaktycznych. Wybierz szablon. Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Polskie góry - zadania - AZJA GÓRY - Góry Europy - Europa - góry - Polskie Parki Narodowe - Polskie tańce narodowe - Polskie Państwo ROZDZIAŁ II: ZIEMIE POLSKIE PO KONGRESIE WIEDEŃSKIM 1. Po upadku Księstwa Warszawskiego 1. Podział ziem polskich 2. Rzeczpospolita Krakowska 3. Wielkie Księstwo Poznańskie 4. Sytuacja gospodarcza w zaborze pruskim – podstawy nowoczesności 5. Sytuacja gospodarcza w zaborze Uczeń: – wyjaśnia znaczenie terminu uwłaszczenie ZIEMIE POLSKI PO KONGRESIE WIEDEŃSKIM - Ziemie polskie po kongresie wiedeńskim - Ziemie polskie po kongresie wiedeńskim - Ziemie polskie po kongresie 9Dak3. Klasa trzecia zakres rozszerzony - profil humanistyczny Spis tematów lekcyjnych realizowanych na zajęciach w podanej kolejności 1. Rzeczpospolita w czasach Stanisława Augusta Poniatowskiego - powtórzenie materiału. 2. Insurekcja kościuszkowska i trzeci rozbiór Polski. 3. Przyczyny upadku Polski w XVIII w - kontrowersje i polemiki. 4. Francja od konsulatu do cesarstwa. 5. Legiony polskie we Włoszech. 6. Europa pod wpływami Napoleona. 7. Blaski i cienie Księstwa Warszawskiego. 8. Wojna z Rosją i upadek Napoleona. 9. Kongres wiedeński. 10. Europa w latach 1815-1848. 11. Nowe idee i ruchy społeczne. 12. Ameryka Pólnocna w I połowie XIX w. 13. Wiosna Ludów w Europie. 14. Rosja i Turcja w połowie XIX wojna krymska. 15. Europa w I połowie XIX w. - utrwalenie materiału. 16. Europa w I połowie XIX w. - sprawdzian wiadomości. 17. Ziemie polskie w latach 1815-1830. 18. Geneza powstania listopadowego. 19. Powstanie listopadowe. 20. Wielka Emigracja. 21. Ziemie polskie w latach 1831-1846. 22. Wiosna Ludów na ziemiach polskich. 23. Ruch patriotyczny przed wybuchem powstania styczniowego. 24. Powstanie styczniowe. 25. Ziemie polskie w latach 1815-1864 - utrwalenie materiału. 25. Ziemie polskie w latach 1815-1864 - sprawdzian wiadomości. 26. Wojna secesyjna w USA i jej następstwa. 27. Zjednoczenie Włoch. 28. Zjednoczenie Niemiec i powstanie Austro-Węgier. 29. Rozwój gospodarczy świata - kapitalizm monopolistyczny. 30. Przemiany ustrojowe i nowe ideologie. 31. Ekspansja kolonialna mocarstw. 32. Nowy podział polityczny świata - stare i nowe konflikty. 33. Rozwój nauki i techniki na przełomie XIX i XX w. 34. Kultura masowa, Nowe kierunki w sztuce. 35. Ziemie polskie po upadku powstania styczniowego. 36. Przemiany społeczne i gospodarcze na ziemiach polskich. 37. Nowe nurty polityczne - socjalizm i ruch ludowy. 38. Geneza Narodowej Demokracji. 39. Rewolucja 1905-1907 w Rosji i Królestwie Polskim. 40. Ziemie polskie i świat w drugiej połowie XIX w. - utrwalenie materiału. 41. Ziemie polskie i świat w drugiej połowie XIX w. - sprawdzian wiadomości. 42. Świat u progu I wojny światowej. 43. Na frontach wielkiej wojny. 44. Rewolucja lutowa w Rosji. 45. Przewrót bolszewicki. 46. Polacy podczas I wojny światowej. 47. Klęska państw centralnych. 48. System wersalsko waszyngtoński, nowa mapa polityczna Europy. 49. Kryzys demokracji i gospodarki - narodziny faszyzmu. 50. Powstanie III Rzeszy. 51. Dyktatura Stalina w ZSRR. 52. Na drodze ku wojnie. 53. Kultura i nauka dwudziestolecia międzywojennego. 54. Odzyskanie niepodległości. 55. Polska granica zachodnia. 56. Walki o granicę wschodnią. 57. Rządy parlamentarne. 58. Przwrót majowy. 59. Obóz sanacji u władzy. 60. Społeczeństwo i gospodarka II RP. 61. Polska przed II wojną światową. 62. Świat i II Rzeczpospolita między dwiema wojnami - sprawdzian wiadomości. 63..Wojna obronna Polski 1939. 64. Imperialna polityka ZSRR w latach 1939-1941. 65. Działania zbrojne na świecie w latach 1939-1941. 66. Inwazja Niemiec na ZSRR i japonii na USA. 67. Powstanie i działalność wielkiej koalicji antyfaszystowskiej. 68. System terroru i okupacji w Europie i Azji. 69. Wielkie ofensywy sprzymierzonych. Zakończenie II wojny światowej. 70. Konferencje Wielkiej Trójki. Powstanie ONZ. 71. Świat podczas II wojny światowej - utrwalenie wiadomości. 72. Świat podczas II wojny światowej - sprawdzian wiadomości. 73. Ziemie polskie pod okupacją niemiecką. 74. Ziemie polskie pod okupacją radziecką w latach 1939-1941. 75. Powstanie i działalność Rządu RP na emigracji. 76. Polskie Państwo Podziemne. 77. Ruch oporu na ziemiach polskich - walka cywilna i zbrojna. 78. Holokaust - zagłada narodu żydowskiego. 79. Kształtowanie się i rozwój obozu polskiej lewicy komunistycznej w kraju. 80. Powstanie warszawskie. 81. Polska lubelska. 82. Przejęcie władzy przez komunistów w kraju. 83. Polacy na frontach II wojny swiatowej. 84. Świat i Polska w II wojnie światowej - sprawdzian wiadomości. 85. Konsekwencje II wojny światowej. 86. Problem niemiecki po II wojnie światowej. 87. System pojałtański - zimna wojna. 88. Kraje bloku radzieckiego. 89. Konflikty militarne i polityczne na Dalekim Wschodzie. 90. Powstanie państwa Izrael - konflikt żydowsko-arabski na Bliskim Wschodzie. 91. Przełom polityczny w 1956 r. Normalizacja stosunków Wschód-Zachód. 92. Proces integracji europejskiej. 93. Świat po II wojnie światowej - sprawdzian wiadomosci. 94. Tworzenie i utrwalanie struktur władzy komunistycznej w Polsce w latach 1945-1947. 95. Okres stalinowski w Polsce. 96. Odbudowa kraju ze zniszczeń wojennych. Socjalistyczna gospodarka planowa. 97. Od Poznania 1956 do Gdańska 1970. 98. Polska lat siedemdziesi±tych - geneza sierpnia 1980 r. 99. Polacy na drodze do wolności od stoczni gdańskei do okr±głego stołu. 100. Rozkład systemu pojałtańskiego. Dekompozycja ZSRR. 101. Świat i Polska w latach dziewięćdziesiątych. W jednym wyjątkowym podręczniku Historia WSiP znalazły się wspaniała oprawa graficzna, przybliżająca uczniom realia epoki, nieprzeładowana faktami, ciekawa narracja wykładu, konsekwentne wprowadzanie pojęć historycznych i nauka niezbędnych do zgłębiania wiedzy o minionych czasach umiejętności. W jednym wyjątkowym podręczniku Historia WSiP znalazły się wspaniała oprawa graficzna, przybliżająca uczniom realia epoki, nieprzeładowana faktami, ciekawa narracja wykładu, konsekwentne wprowadzanie pojęć historycznych i nauka niezbędnych do zgłębiania wiedzy o minionych czasach umiejętności. Województwo świętokrzyskie Mapa fizyczna województwa Stolica Kielce Powierzchnia 11 711 km² Liczba ludności 1,27 mln Liczba powiatów grodzkich 1 Liczba powiatów ziemskich 13 Województwo świętokrzyskie - województwo położone w południowo-centralnej Polsce ze stolicą w Kielcach. Powierzchnia województwa wynosi 11 711 km², województwo jest zamieszkane przez 1,27 mln mieszkańców. Graniczy z województwami: łódzkim, mazowieckim, lubelskim, podkarpackim, małopolskim i śląskim. Pod względem historycznym województwo w całości znajduje się na obszarze Małopolski. Podział administracyjny[] Województwo dzieli się na 1 powiat grodzki (Kielce) i 13 powiatów ziemskich. Województwo obejmuje 102 gminy. Powiaty ziemskie powiat buski powiat jędrzejowski powiat kazimierski powiat kielecki powiat konecki powiat opatowski powiat ostrowiecki powiat pińczowski powiat sandomierski powiat skarżyski powiat starachowicki powiat staszowski powiat włoszczowski Warunki naturalne[] Województwo jest położone w pasie wyżyn, na Wyżynie Małopolskiej. Najwyżej położonym obszarem województwa są Góry Świętokrzyskie, które nadają mu nazwę. Ochrona przyrody[] Na terenie województwa świętokrzyskiego znajduje się jeden park narodowy (w całości) oraz 9 parków krajobrazowych, z czego 8 w całości. Parki narodowe Świętokrzyski Park Narodowy Parki krajobrazowe Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy Cisowsko-Orłowiński Park Krajobrazowy Jeleniowski Park Krajobrazowy Sieradowicki Park Krajobrazowy Nadnidziański Park Krajobrazowy Szaniecki Park Krajobrazowy Kozubowski Park Krajobrazowy Chęcińsko-Kielecki Park Krajobrazowy Przedborski Park Krajobrazowy (częściowo w woj. łódzkim) Historia[] Prehistoria - koniec XIII w.[] Ślady człowieka na terenie województwa świętokrzyskiego sięgają okresu paleolitu. W czasach neolitu w Krzemionkach Opatowskich znajdowała się jedna z największych w Europie kopalnia krzemienia, a w rejonie Starachowic działały największe na terenach powierzchni Polski ośrodki górnictwa i hutnictwa rud żelaza. W IX w. ziemie południowe obecnego województwa zamieszkiwało plemię Wiślan, pozostałe ziemie zamieszkiwali najprawdopodobniej Lędzianie. Pod koniec IX w. tereny te zostały uzależnione od państwa wielkomorawskiego. Następnie ziemie te zostały przyłączone do Polski przez Mieszka I . Po śmierci Bolesława III Krzywoustego ziemie te wchodziły w skład dzielnicy senioralnej. Około 1148 roku ukształtowało się odrębne księstwo Sandomierskie, obejmujące, obok obszarów obecnego województwa, także południowe tereny obecnego Województwa Mazowieckiego (Po Pilicę ) zachodnia połowę województwa Lubelskiego (Z Lublinem) oraz północna część województwa podkarpackiego (w widłach Wisły i Sanu). Południowo-zachodnie teren obecnego województwa (z Jędrzejowem) należały do ​​ziemi krakowskiej. Od XIII w. Księstwo Sandomierskie było połączone z Księstwem Krakowskim. Rozwój tego terenu w XIII w. hamowały pustoszące kraj najazdy: tatarskie, ruskie, jaćwieskie i walki między książętami piastowskimi. W XIII w. prawa miejskie uzyskało tylko kilka miast (Sandomierz, Zawichost). Szybki rozwój miast nastąpił w XIV w. po zjednoczeniu państwa polskiego przez Kazimierza III Wielkiego, za panowania którego zbudowano zamki, fortyfikacje miejskie i kościoły. Księstwo sandomierskie przekształcono w województwo (XII wiek), a następnie odłączono od niego Lubelszczyznę (1474 r.) Początek XIV w. - koniec XVIII w.[] W XIV i XVI wieku na obszarze średniego województwa nastąpił rozwój przemysłu. W rejonie Kielc funkcjonował silny ośrodek górnictwa i hutnictwa żelaza oraz metali nieżelaznych taki jak ołów, miedź czy srebro. Dziesięć najstarszych obszarów górniczo-hutniczym stał się podwaliną do powstania Zagłębia Staropolskiego. Na Sandomierszczyźnie eksploatowano złoża skalne, z których wykonano rzeźby i budowle w całej Polsce. Rozwojowi tych ziem sprzyjał ruch na drogach handlowych ( Kraków - Sandomierz - Wilno , Przemyśl - Sandomierz - Gdańsk ) i eksport zboża spławianego Wisłą. W okresie reformacji na tych ziemiach działały silne ośrodki reformacji - Pińczów , Raków i Secemin . Załamanie gospodarki nastąpiło w połowie XVII w. - najazd szwedzki, przemarsze wojskowe siedmiogrodzkich. Dalsze zniszczenia nastąpiły podczas wojny północnej. Od lat 30. XVIII wieku nastąpił ponowny rozwój górnictwa. Mimo to, że stolicą regionu pozostawał Sandomierz , największe miasto było wówczas Pińczów. XIX w.[] Ponowny regres nastąpiła nastąpiła pod osiemnastego wieku z powodu złej sytuacji politycznej Polski. Po insurekcji kościuszkowskiej nastąpiła III rozbiór polski, a tereny województwa zostały zagarnięte przez Austrię. W 1809 roku wojska księcia Józefa Poniatowskiego odebrały zabór Austriakom i przyłączyły do ​​Księstwa Warszawskiego. Po kongresie wiedeńskim tereny te przyłączono do Królestwa Polskiego podległego Rosji. Północna część weszła w skład województwa sandomierskiego z siedzibą w Radomiu , a południowa do województwa krakowskiego ze stolicą w Kielcach. W takim razie, ze względu na adekwatność administracyjną rozpoczynającą się powolny rozwój Kielc, niemających dotychczas znaczenia. W 1837 roku województwa zmieniono na gubernie, a w 1841 roku zmieniono nazwy guberni: z krakowskiej na kielecką i z sandomierskiej na radomską. W 1845 roku połączono je w jedną gubernię radomską, a następnie ponownie rozdzielono (1867 r.) I wojna światowa i dwudziestolecie międzywojenne.[] W okresie I wojny światowej ziemie województwa znalazły się pod okupacją austriacką. Po odzyskaniu niepodległości powstało duże województwo kieleckie obejmujące również Radom , Częstochowę , Olkusz i Dąbrowę Górniczą . W okresie międzywojennym występowały problemy gospodarcze i społeczne: przeludnienia wsi, zacofane rolnictwo, bezrobocie, strajki. Aby temu zaradzić podjęto decyzję o budowie Centralnego Okręgu Przemysłowego, w którego skład włączono Zagłębie Staropolskie. II wojna światowa.[] Po klęsce wrześniowej 1939 roku województwo włączono do Generalnego Gubernatorstwa. Ziemie te były jednym z najważniejszym w Polsce rejonów walk partyzanckich. Już w grudniu 1939 roku działania zbrojne rozpoczął mjr Henryk Dobrzański, ps. Hubal (do czerwca 1940 roku) Lata powojenne - teraz.[] W latach 1945 - 1950 miała miejsce masowa migracja z przeludnionych wsi kieleckich na Śląsk i Pomorze. Po 1950 roku rozpoczęto budowę przemysłu. Reforma administracyjna w 1975 roku podzieliła Kielecczyznę na woj. kieleckie i radomskie. Ostatnia reforma nie przywróciła jedności tych ziemiom (Radom przyłączono do województwa mazowieckiego. Bibliografia[] Jacek Bochiński, Jarosław Zawadzki "Polska. Nowy podział terytorialny. Przewodnik encyklopedyczny." Warszawa, 1999 r. 26 stycznia 1797 roku Rosja, Austria i Prusy podpisały w Petersburgu ostateczną konwencję rozbiorową Rzeczypospolitej (konwencja petersburska). Dodany do niej tajny artykuł mówił, że „samo imię Polski będzie na zawsze wymazane z prawa narodów”. Konwencja petersburska, podpisana 26 stycznia przez Rosję, Austrię i Prusy, miała zapobiec odrodzeniu się Rzeczpospolitej. Żadne z państw zaborczych nie chciało dopuścić, aby Polska powróciła na mapy Europy jako samodzielny byt. Żaden z władców nie dopuszczał także myśli, aby polskie ziemie miały się jeszcze kiedykolwiek zjednoczyć. Droga do trzeciego rozbioru Państwa zaborcze od dawna prowadziły rozmowy na temat podzielenia między siebie terytorium państwa polskiego. Pierwszy rozbiór miał miejsce w roku 1772, drugi – w 1793, a trzeci i ostatni w 1795 roku. Rzeczpospolita Obojga Narodów przestała istnieć. Zanim doszło do trzeciego rozbioru, niektórzy próbowali ratować tragiczną sytuację. W 1788 roku rozpoczął się Sejm Wielki, trwający z przerwami cztery lata. W czasie jego trwania uchwalono Konstytucję 3 Maja (3 maja 1791), która rewolucjonizowała ustrój panujący w państwie polskim, reformowała model rządzenia i wprowadzała wiele pożytecznych zmian. Niestety było już za późno na wiele reform. Nie pomogła nawet walka zbrojna, tzw. wojna w obronie Konstytucji. Rok po zakończeniu Sejmu Wielkiego doszło do drugiego rozbioru, pomimo to część Polaków próbowała nadal walczyć o resztki suwerenności. Wkrótce wybuchła insurekcja kościuszkowska. Bohaterski zryw nie zrealizował stawianych sobie celów, a powstańcy zostali zmuszeni do kapitulacji 16 listopada 1794 roku. Niecały rok później, 24 października 1795 roku trzy państwa zaborcze, Prusy, Austria i Rosja ogłosiły trzeci rozbiór Polski. Rzeczpospolita zniknęła z map. Rosja zagarnęła wszystkie ziemie na wschód od Niemna i Bugu, łącznie 120 tysięcy kilometrów kwadratowych. Spośród wszystkich państw zaborczych otrzymała największe terytorium. Austria zyskała Lubelszczyznę, Małopolskę z Krakowem oraz część Mazowsza i Podlasia. Prusy przyłączyły do swego terytorium część Mazowsza z Warszawą, część Podlasia oraz część Litwy i fragment ziemi krakowskiej (tzw. Nowy Śląsk). Następnego dnia po ogłoszeniu trzeciego rozbioru, tj. 25 października 1795 roku, król Stanisław August Poniatowski abdykował. Niedługo później wyjechał do Grodna, a stamtąd do Petersburga, gdzie mieszkał do śmierci (zmarł nagle 12 lutego 1798 roku). Konwencja petersburska Ponad rok po dokonaniu trzeciego rozbioru, w czasie którym specjalnie powołana komisja wyznaczała granice pomiędzy państwami zaborczymi, 26 stycznia 1797 roku Rosja, Austria i Prusy podpisały w Petersburgu ostateczną konwencję rozbiorową Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Dodano do niej tajny artykuł, w którym wskazywano, że „samo imię Polski będzie na zawsze wymazane z prawa narodów”. W konwencji petersburskiej pisano także: Gdy przez obydwa dwory cesarskie, jak również przez Jego Królewską Mość Króla Pruskiego, uznana została konieczność uchylenia wszystkiego, co może nasuwać wspomnienie istnienia Królestwa Polskiego, skoro uskutecznione zostało unicestwienie tego ciała politycznego, przeto wysokie strony, zawierające umowę, postanowiły i zobowiązują się odnośnie do trzech dworów, nie zamieszczać w tytule miana i nazwy łącznej Królestwa Polskiego, która zostanie odtąd na zawsze skasowana. Wszelako wolno im będzie używać tytułów częściowych, które należą się władzy różnych prowincji tegoż Królestwa, jakie przeszły pod ich panowanie. – Konwencja petersburska ustalała, że trzy mocarstwa rozbiorowe nie będą używać w tytulaturach swych monarchów określenia Królestwo Polskie. Chodziło przede wszystkim o to, aby żadne z tych państw nie próbowało w przyszłości odbudować Rzeczypospolitej, powołując się na sukcesję po polskich królach i łącząc trzy jej części pod jednym berłem. Zapis ten zignorował już car rosyjski Aleksander I, przyjmując w 1815 roku tytuł króla polskiego – mówił w rozmowie z portalem profesor Piotr Ugniewski. Państwo polskie zostało przywrócone dopiero w roku 1918. Wcześniej istniały jedynie słabe, zależne od silniejszych partnerów lub zaborców quasi-państwa. W latach 1807-1815 było to Księstwo Warszawskie, powołane do życia dzięki staraniom Napoleona i potwierdzone przez rosyjskiego cara w czasie pokoju w Tylży. Od 1815 roku, po kongresie wiedeńskim, istniało zaś Królestwo Polskie – słabe i zależne od Rosji, na którego czele stał rosyjski car, oficjalnie jako król Polski. Pomimo starań i deklaracji zaborców, Polska się odrodziła, lecz mimo to należy wciąż pamiętać o tym, że „niepodległość nie jest nam dana raz na zawsze”. Czytaj też:„Jeszcze Polska nie zginęła!”. Legiony Polskie we WłoszechCzytaj też:Konfederacja barska – dobre intencje czy pogrzeb Rzeczpospolitej? Źródło: /